Ken je dat gevoel van ik wil het allemaal even niet meer weten. Ik duik even weg voor de harde werkelijkheid. Ik ga die enveloppen echt niet openmaken. Ik neem de telefoon vandaag niet op. Opruimen is me nu te veel, dat doe ik morgen wel. Boodschappen doen daar heb ik geen zin in vandaag. Ik bak wel een eitje. Ik spring nog wel even onder de douche, maar ik wil niemand zien vandaag. Ik baal en ik wil de hele dag in bed blijven. Nee, eigenlijk niet een dag maar gewoon de hele week. Op de bank is ook goed, lui voor me uit staren. Gewoon even niets doen en geen antwoorden te hoeven zoeken of te geven op al die vragen, die er worden gesteld maar ook al die vragen, die ik nog heb.
Laat me er gewoon even lekker doorheen zitten. Laat me een moment alleen met mezelf zijn. ‘Please give me a break’. Na al maanden onvoldoende slaap door de zorgen en de nieuwe status alert omdat ik er ineens door jouw overlijden helemaal alleen voor sta, ben ik wel toe aan een portie zelfmedelijden.
"Ze moesten eens weten hoe ik me echt voel. Hoe kwetsbaar ik eigenlijk ben"
Ik houd me al zo lang groot en zoveel mensen hebben me al geprezen dat ik het zo goed doe, zo sterk ben. Ze moesten eens weten hoe ik me echt voel. Hoe kwetsbaar ik eigenlijk ben. Slechts een enkeling die de kunst van kijken beheert, ziet het wellicht. Hoe angstig ik de toekomst heb bejegend. De vrees voor mijn ‘existence’, voor mijn bestaan. Hoe ga ik het allemaal regelen en komt het allemaal wel goed. Ik ga nog even lekker door met het ontkennen, ik blijf een tijdje hangen in die veilige rol van zielige weduwe. Het is klote, die rol past me eigenlijk niet, maar het is naast de harde waarheid, de perfecte smoes om weer een dagje binnen te blijven. Laat de wereld maar even aan me voorbijgaan, ik heb er echt helemaal geen zin.
Eigenlijk ben ik gewoon even uitgecheckt. Is dit dan toch fase 4 Depressie van de 7 fasen van rouw Kübler-Ross. Nee, dat ontken ik hier gewoon. Het is het oer-Hollandse ‘struisvogelen’ het wegduiken voor wanneer het moeilijk dreigt te worden. Het simpelweg negeren van vraagstukken uit de realiteit, het echte leven. Een uitzonderlijk talent dat veelal voorkomt bij weduwen en weduwnaars. Dat ‘struisvogelen’, gewoon even wegduiken voor de waan van de dag omdat het allemaal zo naar en zo veel is, blijkt hardnekkig te zijn. De ‘to -do lijst’ wordt alsmaar langer en de tegenzin er wat aan te doen steeds groter. De denkbeeldige drempel is torenhoog. Waar is de uitgestoken hand, wanneer krijg ik dat liefdevolle zetje in mijn rug?
Wat een ellende die administratie. Dat deed mijn partner en ik vond het toen ook al stom en delegeerde deels onbewust dit vervelende klusje. Had er nooit zin in en wanneer ik eens een vraag had werd er altijd een beetje ontwijkend op geantwoord.
Toen we nog als partners door het leven gingen was ik ook al een meester in dat ‘struisvogelen’ blijkt. Inmiddels herken ik dit ‘struisvogelen’ bij velen die hun partner zijn verloren. Ik ‘struisvogel’, hij /zij ‘struisvogelt’, en jij ….. wat doe jij? Jij bent en blijft stil.
Ja en wat nu… mijn leven heeft door jou onbedoeld en onverwacht een geheel nieuwe wending genomen. Ineens ben ik, als weduwe in charge en blijk ik een onkundig en naïef wezen te zijn wanneer het om de financiën gaat. Hoe is het mogelijk? Hoe heb ik het zo ver laten komen? Wat heeft me bezielt? Hoe is het mogelijk dat ik zo dom ben geweest deze taken volledig uit handen te geven? Was ik te goed van vertrouwen? Waar zat ik al die tijd met mijn hoofd?
In het dal bloeien de rozen… Inmiddels ben ik in de materie gedoken. Heb ik mijn schaamte overwonnen en hulp gevraagd om het overzicht te krijgen. Ben ik stap voor stap door de administratie en financiën gegaan. Dat was bijzonder confronterend en ongemakkelijk bovendien. Vragen van wat zijn noodzakelijke uitgaven, welke anderen zijn belangrijk en welke uitgaven kun je laten. Waar kan ik op bezuinigen, wat is overbodige luxe, wat kan en wil ik me kunnen veroorloven? Wat moet ik dan veranderen.
Heerlijk om de controle over mijn financiën en daarmee mijn agenda overzichtelijk te hebben. Zo ziet het leven er weer wat aangenamer uit. Het is fijn om vinkjes te zetten bij de to do’s als zijnde dat het klusje is gedaan. Dat ruimt op en daarmee ook je geest, slaap je beter en krijg je ook je energie en lust in het leven terug.
Het huis is weer leefbaar, de kamers zijn weer opgeruimd, het bureau is leeg en de mailbox bijgewerkt. En er is weer ruimte om na te denken over de toekomst. Hoe fijn is dat. Ja, ik geef het toe, een beetje hulp doet wonderen. Vraag aan lotgenoten hoe zij het hebben gedaan, praat erover, doe niet alles alleen. Je hoeft het wiel echt niet opnieuw en in je eentje uit te vinden. Schroom niet de hulpvraag te stellen. Wellicht overbodig maar met Widows & Widowers geven wij handvaten en indien gewenst professionele hulp.
Krijg support van Widows & Widowers
Auteur: Astrid van Heumen,
Co-founder Widows & Widowers
Deze aflevering ga ik in gesprek met Jessica van Hooff. Jessica is weduwe geworden en was aardig overweldigd door alles wat op haar af kwam... Zij vond dit zo indrukwekkend en onoverzichtelijk dat ze daar iets aan heeft gedaan.
Met Jessica praat ik over haar verlies en het zwarte gat erna. Hoezeer ze een duidelijk houvast miste. En dat ze wel van een project houdt en zodoende begon aan wat ik haar bijbel noem. Een mooi boek genaamd ‘De Partner, wat er verandert als je partner ziek wordt of overlijdt’. Ze vertelt dat ze dit boek heeft geschreven vanuit 3 gezichtspunten. Vanuit haar eigen ervaringen. Vanuit het gezichtspunt van mensen uit de zorg en op basis van interviews met nabestaanden. Zo ontstaat een heel mooi beeld bij de diverse onderwerpen die de revue passeren. Erg indrukwekkend om zo de diverse thema’s die je bij ziekte en overlijden tegenkomt belicht te zien.
Seizoen 3 aflevering 9 van WidowTalk: 'Vanuit je eigen ervaringen een bijbel maken voor weduwen en weduwnaars. Een gesprek met Jessica van Hooff.'
Ga hier naar de 9e aflevering van seizoen 3
Of luister hier eerst de trailer
Vergeet je niet te abonneren op WidowTalk, zodat je geen aflevering mist. Wil je de moeite nemen een review en beoordeling achter te laten?
Met WidowTalk maken we podcast afleveringen waarin we met elkaar over onze ervaringen praten of relevante partijen en dienstverleners interviewen.
Wil je geen aflevering missen, klik dan op volgen in de app waarmee je WidowTalk luistert.
Heb je een suggestie? Laat het ons weten via: marianne@widows4widows.com
Laat vooral een review of beoordeling achter, we zijn benieuwd naar je mening!
Deze aflevering ga ik in gesprek met Elco Fritzsche. Hij is Mastercoach, Systemisch werker en Rouwcoach. Dat klinkt heel geleerd, maar hij is heel goed te volgen en ook heel sympathiek 🙂
Met Elco praat ik over wat rouw met je doet. Hoe je eraan probeert te ontkomen, maar dat het ontwijken uiteindelijk toch niet mogelijk is. Elco vertelt hoe hij, en andere coaches ook, mensen kunnen helpen om rouw door te maken, te begrijpen en er hopelijk sterker uit te komen. Waarbij het gevoel altijd zal blijven, want dat is een verlies dat je tekent voor het leven.
Elco vertelt dat hij mensen mee kan nemen naar het dodenrijk om zodoende een stukje troost te halen. En daarna weer snel naar de huidige wereld uiteraard, want dat is waar wij onze werkelijkheid doormaken… Wederom een boeiende aflevering van WidowTalk voor iedereen die wil horen waar andere lotgenoten tegenaan lopen of mee bezig zijn.
Seizoen 3 aflevering 8 van WidowTalk: 'Wat als rouwen niet lukt of als je er gewoon geen zin in hebt? Een gesprek met Elco Fritzsche.'
Ga hier naar de 8e aflevering van seizoen 3
Of luister hier eerst de trailer
Vergeet je niet te abonneren op WidowTalk, zodat je geen aflevering mist. Wil je de moeite nemen een review en beoordeling achter te laten?
Met WidowTalk maken we podcast afleveringen waarin we met elkaar over onze ervaringen praten of relevante partijen en dienstverleners interviewen.
Wil je geen aflevering missen, klik dan op volgen in de app waarmee je WidowTalk luistert.
Heb je een suggestie? Laat het ons weten via: marianne@widows4widows.com
Laat vooral een review of beoordeling achter, we zijn benieuwd naar je mening!
Jacqueline Dersjant is afscheidsfotograaf. Dit is een beroep waar veel mensen niet over na willen denken. Maar het is zo mooi en zo belangrijk. Als je zelf al een uitvaart van dichtbij hebt meegemaakt, dan weet je hoe snel alles aan je voorbij gaat, hoe weinig er eigenlijk blijft hangen. Terwijl de herinnering zo mooi en waardevol kan zijn. Wie was er, wie praatte met wie, wat had oma aan etc. Door middel van gepaste fotografie kan je een blijvende herinnering houden aan het afscheid van je dierbare.
Jacqueline fotografeert op uitvaarten en crematies, maar ook bij mensen die nog leven. Die de laatste fase van hun leven vastgelegd willen hebben voor het nageslacht. Als je er even over nadenkt, zie je hoe mooi dit kan zijn. Hoe bijzonder. Een zeer mooi gesprek met een bevlogen, gedreven en lieve dame die met haar diensten mensen een cadeautje geeft.. Wederom een boeiende aflevering van WidowTalk voor iedereen die wil horen waar andere lotgenoten tegenaan lopen of mee bezig zijn.
Seizoen 3 aflevering 7 van WidowTalk: 'Het vastleggen van het afscheid, zodat je een tastbare herinnering hebt, met Jacqueline Dersjant.'
Ga hier naar de 7e aflevering van seizoen 3
Of luister hier eerst de trailer
Vergeet je niet te abonneren op WidowTalk, zodat je geen aflevering mist. Wil je de moeite nemen een review en beoordeling achter te laten?
Met WidowTalk maken we podcast afleveringen waarin we met elkaar over onze ervaringen praten of relevante partijen en dienstverleners interviewen.
Wil je geen aflevering missen, klik dan op volgen in de app waarmee je WidowTalk luistert.
Heb je een suggestie? Laat het ons weten via: marianne@widows4widows.com
Laat vooral een review of beoordeling achter, we zijn benieuwd naar je mening!
Tijdens International Widows Day op 23 juni 2023 organiseerde Widows & Widowers een evenement van verbinding voor weduwen, weduwnaars en mensen die nabestaanden steun bieden. Het was een evenement van delen, herkenning en verbinding. Tijdens dit evenement zat Merlin van Rie klaar met de podcast apparatuur om met bezoekers in gesprek te gaan. Hanneke Kooiman en Annemarie Dix gingen het gesprek met hem aan. Er ontstonden mooie gesprekken over verlies, rouw, wat rouw met je doet (drukt het je naar beneden of word je er uiteindelijk sterker van). Ook was er een gesprek over een schrijfapp voor mensen met rouw en verlies. Om ze te helpen de rouw een uitlaatklep te geven en dat naar wens te delen met iemand van eigen keuze. Wat een mooie tool dit e-mood board. Wederom een boeiende aflevering van WidowTalk voor iedereen die wil horen waar andere lotgenoten tegenaan lopen of mee bezig zijn. Seizoen 3 aflevering 5 van WidowTalk: 'Mooie gesprekken tijdens International Widows Day door Merlin van Rie' Vergeet je niet te abonneren op WidowTalk, zodat je geen aflevering mist. Wil je de moeite nemen een review en beoordeling achter te laten? En deel alsjeblieft deze WidowTalk podcast met iedereen voor wie dat interessant kan zijn!
Seizoen 3 aflevering 4 van WidowTalk: 'Wandelen maakt dat ‘het’ gaat stromen'
Ga hier naar de 5e aflevering van seizoen 3
Of luister hier eerst de trailer
Met WidowTalk maken we podcast afleveringen waarin we met elkaar over onze ervaringen praten of relevante partijen en dienstverleners interviewen.
Wil je geen aflevering missen, klik dan op volgen in de app waarmee je WidowTalk luistert.
Heb je een suggestie? Laat het ons weten via: marianne@widows4widows.com
Laat vooral een review of beoordeling achter, we zijn benieuwd naar je mening!
Steeds vaker hoor je dat wandelen heel goed voor je is. Niet alleen voor je conditie of om af te vallen. Maar ook voor je hoofd, je geest. Het maakt dat je beter in balans bent en zaken beter een plek kan geven.
Wandelen is daarom vooral ook heel belangrijk en goed voor mensen die met rouw en stress te maken hebben. Even los komen van het hoofd en je richten op de natuur om je heen. Naast elkaar lopen zonder elkaar te hoeven aankijken, maar wel met elkaar in contact zijn.
Ik praat hierover met Jeanette Kok van Equesse. Ze is coach en HR begeleidster. In haar praktijk komen veel mensen waar rouw een rol speelt en wandelcoaching wordt individueel en in groepssessies ingezet. Daarbij wordt de natuur als je metafoor gebruikt voor zaken waar jij als persoon tegenaan loopt. Een wisseling van de natuur, denk aan bos versus strand, kan ook heel verhelderend zijn.
En uiteraard praten we ook over onze eigen ervaringen met rouw.
Wederom een boeiende aflevering van WidowTalk voor iedereen die wil horen dat wandelen ‘het’ laat stromen.
Seizoen 3 aflevering 4 van WidowTalk: 'Wandelen maakt dat ‘het’ gaat stromen'
Ga hier naar de 4e aflevering van seizoen 3
Of luister hier eerst de trailer
Met WidowTalk maken we podcast afleveringen waarin we met elkaar over onze ervaringen praten of relevante partijen en dienstverleners interviewen.
Wil je geen aflevering missen, klik dan op volgen in de app waarmee je WidowTalk luistert.
Heb je een suggestie? Laat het ons weten via: marianne@widows4widows.com
Laat vooral een review of beoordeling achter, we zijn benieuwd naar je mening!
"Als je partner, of een andere dierbare, is overleden is het heel moeilijk om over te gaan tot het opruimen van de spullen van die persoon. Je wilt er geen afstand van doen, kan je er niet toe zetten, het is te emotioneel, te moeilijk etc."
"Terwijl opruimen, ordenen, heel goed is voor de geest. Je krijgt letterlijk een opener blik, je levensenergie gaat beter stromen en er komt weer energie voor iets anders." Dit zegt Lotte van Aerle, professional organiser die zich vooral richt op weduwen die na de dood van hun partner hun blik weer willen verruimen, hun energie willen deblokkeren en weer zicht willen krijgen op de mooie spullen in hun leven.
We praten over de redenen om met een professional organizer in zee te gaan om op te ruimen en sorteren na de dood van een geliefde. Hoe je dingen ook zelf kan doen, maar externe hulp helpt vaak om focus en daadkracht aan te brengen in dit belangrijke proces. Wederom een boeiende aflevering van WidowTalk voor iedereen die wil horen waarom opruimen een onderbelichte kant van rouw is.
Seizoen 3 aflevering 3 van WidowTalk: 'Opruimen, de onderbelichte kant van rouw…'
Ga hier naar de 3e aflevering van seizoen 3
Of luister hier eerst de trailer
Met WidowTalk maken we podcast afleveringen waarin we met elkaar over onze ervaringen praten of relevante partijen en dienstverleners interviewen.
Wil je geen aflevering missen, klik dan op volgen in de app waarmee je WidowTalk luistert.
Heb je een suggestie? Laat het ons weten via: marianne@widows4widows.com
Laat vooral een review of beoordeling achter, we zijn benieuwd naar je mening!
Zomaar ineens word ik aangesproken door een bekende in mijn ‘home-town’, waar ik met mijn moeder even gezellig aan het winkelen was. Winkelen, zo kun je het eigenlijk niet noemen, een wandeling door de stad om weer eens even te landen in mijn geboortestreek.
We gingen er even samen op uit om een leuk badpak te vinden voor de opstaande vakantie. Want ja, de zon en de zee lonken.
En ineens is daar die oude bekende die me spontaan aanspreekt:
“Dat is lang geleden, hoe gaat het met je?”
“Goed, naar omstandigheden wel…”
“Nou je ziet er goed uit hoor!”
“Ach het gaat” zeg ik bescheiden
‘Ik hoorde dat je er alleen voor staat”
“Klopt”
“Vreselijk hoor, dat je in de steek bent gelaten”
“Ach het gaat wel weer, mijn dochter en ik zijn een hecht team”
“Je hoort het wel vaker”
“Ja, helaas”
“Doe niet zo mal. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Misschien binnenkort samen eens op stap? Just like in the old days? No worries, als gescheiden vrouw ligt een vrouw als jij best goed in de markt. Je hebt veel te bieden”
“Sorry maar ik ben niet gescheiden, ik ben weduwe, al bijna 3 jaar”
“…….. Stilte …. Een oorverdovende stilte…… nee … nee maar ik heb gehoord dat je drie jaar geleden in een vechtscheiding was beland. Sorry oooh …. Ja ik weet even niet wat ik moet zeggen, nou alsnog gecondoleerd dan maar.”
“Dank, en joh geeft niet hoor, er wordt tenslotte zoveel gekletst”
“…….. Sterkte, heel veel sterkte en hoe gaat het met je dochter? Sorry, is het al zo laat? Het spijt me maar ik moet er snel vandoor, ik heb nog een afspraak”
En weg was ze. Mijn moeder en mij achterlatend. Ik voelde me ineens zo leeg en vervreemd van de situatie. Mijn reactie naar mijn moeder was: “Nou dan kan ze nu het juiste verhaal het circuit inbrengen. Ze heeft tenslotte de informatie uit eerste hand.
Wow wat kwam dit onverwachts hard binnen. Veel harder dan je zou denken, veel harder dan normaal. Vreemd eigenlijk, je zou verwachten na bijna drie jaar dat je er toch aan gewend zou moeten raken. Je bent feitelijk al zo verweven met je nieuwe werkelijkheid. Je begint er in principe naar te leven en je voelt het als het nieuwe normaal. Het gemis is er en blijft, maar toch het verandert. De waan van de dag neemt het over. En dan ineens…. is het er weer. Keihard, de rouw. Ja die verschrikkelijke onvoorspelbare rouw. Rouw is rauw.
Naast die zorgvuldig opgebouwde rol die ik me in de afgelopen maanden, jaren heb eigengemaakt als alleenstaande vrouw, moeder, werkende en ondernemende vrouw, ben ik ineens weer keihard teruggegooid in de harde realiteit. Ik ben ‘Weduwe’.
Maar toch wat was dat nu…. ? Waarom voelde het zo ongemakkelijk en vreemd? Het was toch een vriendelijke ontmoeting, een alledaags beleefdheidsgesprekje. Niet “passive aggressive” wat ik ook wel eens heb meegemaakt. Wat was het waarom het me zo raakte direct in mijn hart. Waarom was ik zo van slag? Het was niet omdat een bekende niet goed was ingelicht. Maar ik had ook niet de intentie het gesprek te kapen. Ik was verbijsterd over wat mensen kunnen zeggen. Maar eerlijk is het zo gek. Er zijn veel meer vrouwen gescheiden op mijn leeftijd dan weduwen. Dus is de aanname toch niet zo vreemd?
Was het dan toch de gedachte dat ik al drie jaar onderwerp van gesprek ben geweest en dan ook nog eens een roddel met de verkeerde boodschap? Waarom voelde het als een aanval op mijn persoon, mijn eigen identiteit? Waarom voelde ik alsof ik me moest verdedigen? Omdat mijn moeder erbij stond? Wilde ik haar het verdriet besparen? Wat maakte dat een vriendelijke inzet van conversatie plots zo ongemakkelijk werd? Is het de angst voor de dood, de onbeholpen- en onhandigheid hoe daar mee om te gaan. Was het haar onuitgesproken schaamte over al die foutieve informatie of misschien voelde ze mijn onzekerheid met de situatie, mijn gevecht mijn nieuw identiteit te aanvaarden.
We zijn een kopje koffie gaan drinken, mijn moeder en ik. Even een ‘bakkie troost’ , met wat lekkers dat dan weer wel.
Auteur: Astrid van Heumen,
Co-founder Widows & Widowers
Het is weer schoolvakantie en iedereen in mijn omgeving is opgewonden want de maanden geleden geboekte vakanties staan op stapel. Wat een geweldige reizen worden er post-covid weer gemaakt. De een gaat op safari, anderen gaan naar het altijd fijne Toscane of naar de Côte d’ Azur of ze gaan gezellig met de hele familie fietsen langs de Loire. Spanje of Portugal doet het ook nog altijd goed, maar ze gaan ook lekker genieten op Bali, naar Indonesië of naar Japan. Super ik gun het ze van harte en ben reuze benieuwd naar alle interessante en boeiende verhalen.
Zelf ben ik een paar dagen uitgenodigd om de natuur te beleven in Noorwegen. Het lijkt me geweldig even de rust te ervaren in het Noorden, met haar prachtige fjorden en koele bries. Of dit jaar dan toch eens kijken hoe is om in de zomer in de bergen te zijn.
Maar de meren van Zwitserland of Noord-Italië blijven lonken en vind ik nog altijd een aantrekkelijke destinatie. Heel graag zou ik met mijn dochter naar India gaan of op safari in Zuid-Afrika, Kenia of Tanzania, maar ik heb nog zoveel besognes met afwikkeling van de nalatenschap, wat is dat kostbaar allemaal. Überhaupt wat is het een hard gelach als weduwe. Je staat er echt alleen voor.
Een ‘road-trip’ door Noord of Zuid-Amerika lijkt me ook geweldig. Of reizen door Canada met de camper, ook gun ik het mijn kind om te zeilen in Griekenland of liever Kroatië omdat geen sterrenhemel mooier is te aanschouwen vanaf het dek van een zeilboot dobberend in een baai. Gelukkig is het winter in Australië en Nieuw-Zeeland dus dat continent valt voor nu even af. En dan heb ik het nog niet eens gehad over al die mooie, heerlijke steden vol cultuur, geschiedenis en delicatessen. Overal zijn er plaatsen waar je als weduwe mogelijk energie en inspiratie zou kunnen opdoen. En toch…. Waar gaan we heen? Thuis is het toch best fijn.
We leven tenslotte in verontrustende tijden. Toch gaat iedereen in het ‘post-covid tijdperk’ op pad. Men gaat er even tussenuit.
Behalve ik, wij. Althans we regelen het wel, we gaan even ergens heen maar dat is eerder even op bezoek of uit logeren. Gezellig langs bij bekenden, omdat je ja hebt gezegd op hun beleefde invitatie en dan maximaal voor een dag of drie, vier. Want we kennen allemaal de uitdrukking ‘een gast en een vis blijven drie dagen fris.’
Wat gaan wij dit jaar doen, waar gaan wij ontspannen, er even tussenuit?
Het liefste kies ik de makkelijke weg, gewoon even logeren bij mijn ouders. Lekker ‘thuiskomen’ zonder gedoe, even kind zijn net als toen. Weg van de waan van de dag. De druk die alle verantwoordelijkheden met zich meebrengen, de druk die we ons zelf als weduwe op weten te leggen. Want hoe je het went of keert het komt toch allemaal op ons aan.
Nou dat weekje naar mijn ouders staat in de planning. Leuk zien zij hun kleindochter ook eens wat langer. Daarna even terug naar Amsterdam waar het ook heerlijk toeven is als je vrij bent. Ben ik nu zo’n huismus geworden?
Gelukkig staat er een paar dagen Deauville, Noord-Frankrijk, dat is sinds het overlijden van mijn man een jaarlijks terugkerend moeder-dochter event. Daar gedenken we het moment van zijn keuze en laten we ons meevoeren in de vriendelijke verdoving van de vergane glorie van de ooit mondaine badplaats.
Maar we moeten toch echt even lekker weg? Waarnaartoe? Hoe doe je dat op een ontspannen en zorgeloze manier als weduwe?
Gelukkig heeft mijn dochter een vriendinnetje met een moeder die van het heerlijk vakantie-eiland Sicilië komt. Ze is uitgenodigd om daar een weekje te gaan keten. Ook ik ben van harte welkom. Maar dat is voor een 16-jarige tienerdochter verre van ideaal. Toch heb ik een vriendin gevonden, ook alleenstaand, en gaan we een rondje Sicilië doen in een huurautootje en gaan we van plekje naar plekje en mogen we ook een paar dagen logeren bij ‘La Mama’, hoe gastvrij, hartelijk en lief is dat!
Zo wordt het toch wel wat deze zomervakantie en heb ik een gelukkig kind. Zo komen we de dagen wel door. Maar toch, volgend jaar doen we het echt anders. Kun jij me vertellen hoe?
Auteur: Astrid van Heumen,
Co-founder Widows & Widowers
Als je partner, of een andere dierbare, is overleden is het moeilijk om goed voor jezelf te zorgen. Vaak moet je juist klaar staan voor de andere mensen om je heen die ook worstelen met het verlies. Verder moet er zoveel worden geregeld en ga je zo op in je verlies, dat je amper aan jezelf denkt.
En dan kan het heel erg fout gaan… Je kan natuurlijk in therapie gaan en dat is heel belangrijk. Net zoals het belangrijk is om naar je mentale en lijfelijke omgang met jezelf te kijken. Welke gedachten en doelen heb je en hoe productief zijn die?
Ik ga hierover in gesprek met Ricardo Martins van The Power Lifestyle. We praten over zijn studio en hoe hij mensen fysiek en mentaal weer op de rit krijgt als ze zichzelf opnieuw gaan uitvinden na een traumatische of belangrijke ervaring. Hij vertelt hoe hij als coach (niet als therapeut!) mensen kan begeleiden in hun overtuigingen om uiteindelijk beter voor zichzelf te zorgen. Dat is immer zo belangrijk om jezelf te hervinden. Luister zelf maar, zo mooi als hij het zegt, kan ik het toch niet vertalen…
Seizoen 3 aflevering 2 van WidowTalk: 'Goed voor jezelf zorgen na het verlies van je partner, hoe doe je dat?'
Ga hier naar de 2e aflevering van seizoen 3
Of luister hier eerst de trailer
Met WidowTalk maken we podcast afleveringen waarin we met elkaar over onze ervaringen praten of relevante partijen en dienstverleners interviewen.
Wil je geen aflevering missen, klik dan op volgen in de app waarmee je WidowTalk luistert.
Heb je een suggestie? Laat het ons weten via: marianne@widows4widows.com
Laat vooral een review of beoordeling achter, we zijn benieuwd naar je mening!
