Op2 mei kreeg ik het bericht van m’n oudste zoon dat Marten een hartstilstand had gekregen na t vangen van een karper
Hij was met 2 zonen kleinzoon en schoondochter op visvakantie in frankrijk
de volgende dag zouden ze huiswaarts keren
wat een ongeloof geregel emoties Nu begin ik er gelukkig rustig over te praten en na te denken wat er allemaal is gebeurd
We hadden nog zoveel plannen samen
O wat afschuwelijk.
Herkenbaar wat je schrijft over de overvloed aan emoties en aan alle regels waar je ineens aan moet voldoen. Ik heb dat zelf ook ervaren. Soms heb ik echt last van het zogenoemde weduwebrein. Er zijn momenten geweest dat ik echt niet helder kon en soms nog steeds niet helder kan na denken. Het overvalt je allemaal zo. En ook is het "struisvogelen" zoals ik het noem, een grote ontkenning van de werkelijkheid. Je wilt er gewoon niet aan .... je brein probeert op deze manier de nieuwe realiteit te ontlopen... zo logische ook, er komt zoveel op je af. En uiteindelijk sta je er toch helemaal alleen voor.... Daarom is het zo fijn om als lotgenoten ervaringen te delen.