Lieve Yvonne, ook ik ben na jarenlang mijn partner te ondersteunen (kanker) in een soort tunnel terecht gekomen….. hij heeft nog geweldige jaren gehad. Ik ben 54 maar ik ben helemaal opgebrand, doorgedraaid. Toen mijn man nog leefde was dat wel op te brengen, hij was
mijn zonlicht en ik het zijne. Mijn schoonfamilie begrijpt er niets van dus ik heb het contact verbroken. Zij zijn over mijn grenzen gegaan op futiliteiten! Terwijl ze niet door hebben dat ik helemaal kapot ben van binnen. En 3 rouwende kinderen heb van 15, 21 en 23. Daar ga ik voor door het vuur en krijg ik veel liefde en erkenning van terug maar van mijn schoonfamilie krijg ik beleefdheden en steken onder water. Mijn leven is niet kapot maar het is zwaar. Ik hoop niet dat ik je hiermee overvoer maar meen jee eenzaamheid te herkennen. Liefs C.