Vooral bij fase 3, de fase van onderhandelen – bargaining kan het ‘mindful’ stilstaan bij je gedachten, helpen je rouw beter te begrijpen of te plaatsen in de nieuwe vaak onwelkome werkelijkheid. Dit is vaak voor velen een onrustige periode waarbij je jouw gedachten niet onder controle hebt, je jezelf veel vragen stelt en je soms zelfs verwijtend of achterdochtig tegen je eigen gedachten en gevoelens staat.
Dit is niet erg, het hoort er gewoon bij. Maar je hoeft er niet aan toe te geven, je kunt door Mindfulness oefeningen rust vinden en de op hol geslagen gedachten tot stilstand manen.
Geef jezelf toestemming om even stil te staan. Deze oefeningen zijn speciaal ontworpen om rust en helderheid te brengen. Zelfs op de moeilijke momenten zul je er profijt van hebben. Gun het jezelf om even voor JOU te kiezen.
1) Ademhalingsoefening
De bekende “4-7-8-methode”
Rust brengen in een overvolle geest:
Tip: Wanneer je merkt dat je gedachten afdwalen en je toch even ergens aan denkt, breng de focus zachtjes terug naar het tellen van je ademhaling.
Tip: Wees niet te streng voor jezelf, geef het een kans. Je zult na een tijdje ervaren dat het echt werkt.
2) Gedachten parkeren
“De Gedachtenkast”
Ruimte maken in je hoofd, hoe doe je dat?
Tip: Oefen dit maximaal 5 minuten om te voorkomen dat je overweldigt raakt. Het wegleggen van gedachten of een zorg in een “Gedachtenkast” kan je rust geven, omdat je op deze manier wat ruimte creëert voor jezelf. Even een pauze van de ‘waan van de dag.’
3) Schrijfmeditatie
“Gedachten loslaten op papier”
Structuur brengen in je gedachten
Tip: Sta niet te lang stil bij wat je hebt geschreven. Voor sommigen onder ons is het soms beter om jezelf vrij te laten, niet meer terug te lezen. Laat het gewoon los. Probeer het eens. Er is niemand aan wie je verantwoordelijkheid schuldig bent.
4) Bodyscan
“Verbinden met je lichaam”
Breng je focus van je hoofd naar je lichaam.
Tip: Wanneer je deze oefening ‘mindful’ of bewust doet is het een vorm van meditatie die je zowel ‘s ochtends als ’s avonds kan helpen de spanning makkelijker los te laten. Geef jezelf de tijd, en neem het niet te serieus. Je mag best om jezelf lachen af en toe. Dat geeft ook ontspanning.
5) Dankbaarheidsoefening
“Drie dingen die goed gingen”
Herkenning van de kleine en grotere positieve momenten
Sluit je ogen en voel bewust dankbaarheid voor deze momenten.
Tip: Dit versterkt positieve gedachten en helpt je om de dag met meer rust af te sluiten.
6) Visualisatie
“De rustige plaats”
Vind mentale rust
Tip: Gebruik deze oefening wanneer je je overweldigt voelt door emoties of blijft piekeren.
Praktische toepassing:
Probeer elke dag een of twee oefeningen te doen, bijvoorbeeld in de ochtend of s’ avonds voor het slapen gaan.
Gebruik een notitieboekje om je ervaring bij te houden en terug te lezen wat voor jou werkt.
Afsluitende tip ter bemoediging:
“ Weet dat het oké is om het niet allemaal tegelijk op te lossen. Deze oefeningen zijn er voor jou. Ze helpen je om je stap voor stap te ondersteunen. Gun jezelf de tijd en ruimte om te helen.
Het is jouw leven, jij alleen kan het weer omarmen op een moment dat voor jou het beste uitkomt. Neem je tijd en wees lief voor jezelf. Wees niet te streng dat is echt niet nodig.
Rouw is iets van jou. Lotgenoten zijn er om ervaringen te delen, zij zullen bepaalde facetten van jouw rouw herkennen maar weten ook als geen ander, dat ieder zijn eigen weg heeft te gaan om de nieuwe werkelijkheid te erkennen. Zij en ook jij weet dat het moed vergt om het leven weer in haar volle omvang te omarmen. Maar met af en toe een beetje hulp en gezelligheid komen we er samen wel.
Astrid
Rouw is een persoonlijk proces dat voor iedereen anders verloopt. Er is geen juiste of foute manier van rouwen, Ook de duur of de volgorde van de verschillende fasen van rouw kunnen sterk verschillen.
Hieronder een korte beschrijving van de verschillende stadia van rouw, gebaseerd op het model van de bekende Zwitsers-Amerikaanse psychiater Elisabeth Kübler-Ross
In deze fase van Rouw is het verlies nog moeilijk te bevatten. Mensen hebben vaak het gevoel of het verlies van een geliefde of dierbare niet echt gebeurd is. Dit is een natuurlijke reactie, een afweermechanisme tegen de pijn, het verdriet.
Hoe herken je dit bij jezelf of een ander?
Door het ‘struisvogelen’ de kop in het zand te steken, weg te lopen van de nieuwe werkelijkheid het wegdrukken van verdriet. Stoer doen, ook omdat het van je verwacht wordt. Uitspraken of gedachten in de lijn van: “het kan niet waar zijn” of het vermijden van gesprekken over het verlies. Alles willen houden zoals het was.
Vaak uit het zich ook in een weerzin om de spullen van de overleden partner niet te willen opbergen of het huis, de kamer precies zo te laten zoals het was. De jas niet van de kapstok willen halen, kleding in de kast laten hangen om zo maar de nieuwe werkelijkheid te ontkennen.
Wat het betekent: je bent mogelijk nog bezig met het realiseren van het verlies en het erkennen van de impact.
Aanbeveling: probeer kleine stappen te zetten om jouw gevoelens te erkennen. Praat erover met iemand die je vertrouwt, of schrijf je emoties op. Je kunt ook onze online support community bezoeken om zo je ervaringen te delen met anderen.
In deze fase komt woede naar boven omdat de situatie oneerlijk of onbegrijpelijk aanvoelt. Een verongelijkt gevoel. De boosheid kan zich richten op jezelf, op anderen maar ook op zelfs de overleden partner.
Hoe herken je dit bij jezelf of een ander? Irritatie, frustratie, of boosheid om ogenschijnlijk onbeduidende of kleine zaken. Het uiten van beschuldigingen richting anderen maar ook op het leven zelf.
Gedachten waarop je jezelf kan betrappen zijn bijvoorbeeld: Waarom heb je het niet beter geregeld voor mij? Waarom heb je me in de steek gelaten nu ik je zo hard nodig heb? Waarom laat je me zitten met die administratieve chaos. Wat ben jij – de overledene - een verschrikkelijk mens om mij zo achter te laten. Hoezo heb je me niet ingelicht over de financiën. Of wat ben ik een enorme sufferd dat ik me zo naïef en afhankelijk heb opgesteld van mijn partner. Ik was er toch zelf bij.
Zelfbeklag maar ook pittig uithalen naar anderen, die hun hulp aanbieden of er voor je willen zijn. De onmacht waarmee je dagelijks geconfronteerd wordt afreageren op de kinderen door ze uit te foeteren om het minste en geringste.
Wat het betekent: Boosheid is een natuurlijke uiting van de pijn die je voelt. Het kan overweldigend aanvoelen, maar is een belangrijk deel van het rouwproces.
Aanbeveling: Focus op manieren om boosheid constructief te uiten, zoals praten met een coach of opschrijven wat je frustreert. Onze professionele supportlijn staat ook voor je klaar om je hierin te begeleiden of te ondersteunen.
In deze fase probeer je grip te krijgen op het verlies door erover te onderhandelen. Vaak is het verwarrend en komen er gedachten op van “Wat als…” Maar ook van, we hebben het toch leuk gehad, maar heb ik er wel goed aan gedaan om… Opvallend hier is dat je bij jezelf veelal te raden gaat over hoe je het verlies misschien had kunnen voorkomen.
Deze moeilijk fase herken je aan een periode waarin je veel piekert, je van alles afvraagt en waar je vaak urenlang wakker ligt of zoals ik het zelf heb benoemd: ‘s Nachts komen de spoken. Je vraagt jezelf, al dan niet hardop met anderen af of je het allemaal wel goed hebt gedaan? Of je niet het onvermijdelijke had kunnen voorkomen wanneer je dit … of juist dat zou hebben gedaan.
De schuldvraag over de dood en de periode voorafgaand blijven stellen in de nachtelijke of eenzame uren die de dagen vullen. Ook uit zich deze fase vaak in een zoektocht naar betekenis van de dood of juist die van het leven.
Wat het betekent: je probeert te begrijpen waarom dit is gebeurd en zoekt mogelijk naar manieren om de situatie te verklaren.
Aanbeveling: Besef dat deze fase tijdelijk is. Overweeg mindfulness-oefeningen of begeleiding om gedachten te ordenen.
Onze lezingen en onze webinars met experts aan het woord over rouwverwerking kunnen je mogelijk hierbij helpen.
Hier dringt het besef van het verlies door. Dit kan leiden tot gevoelens van leegte, verdriet en soms ook enorme hopeloosheid. Het alleen voelen en de eenzaamheid erkennen die het verlies van een partner in zekere zin automatisch manifesteert. Ook dit is een fase van rouwverwerking.
De herkenning voor jezelf is hier lastiger dan voor een ander. Hoewel deze veelal pas later beseffen wat er aan de hand is. Zij zullen alert moeten zijn gezien zij geneigd zijn het gedrag van de rouwende weduwe of weduwnaar met de mantel der liefde te bedekken. Jijzelf zal hier waakzaam moeten zijn om de signalen te herkennen en indien het kan jezelf te herpakken.
Je kunt deze fase herkennen aan je gedrag, zoals het terugtrekken uit sociale activiteiten, gebrek aan of het hebben van energie, nergens echt zin in hebben, alles is te veel. Dagelijkse taken vormen enorme obstakels, een algemeen zwaar en lusteloos gevoel overheerst. Niets is goed en alles kost, zelfs de kleinste dingen, enorm veel moeite.
Het niet willen praten met mensen, wegblijven van afspraken of de telefoon niet opnemen en berichten op de telefoon ongeopend of onbeantwoord laten.
Dwepen met het verdriet en zwelgen in de hopeloosheid van de nieuwe realiteit. Niets komt uit je handen en de problemen – groot en klein - stapelen zich op. Het veilige gevoel van in jezelf gekeerd te zijn, het onbereikbaar zijn ook wanneer mensen tegen je praten.
Wat het betekent: je voelt het verlies heel intens. Dit kan gepaard gaan met vermoeidheid, terugtrekking of een groot gevoel van leegte.
Aanbeveling: gun jezelf tijd en wees mild voor jezelf. Overweeg een afspraak met een rouwcoach of een psycholoog via ons platform. Ook kunnen gesprekken met onze community van lotgenoten comfort bieden, je bent niet alleen.
Onze sociale activiteiten helpen ook om stap voor stap weer verbinding te maken. Wees lief voor jezelf en gun jezelf het vertrouwen in iemand die een vergelijkbare ervaring heeft meegemaakt.
Praten helpt!
In deze fase accepteer je het verdriet en probeer je langzaam een nieuw evenwicht te vinden. Dat betekent niet dat het verdriet weg is en de rouw verdwenen. Je weet het een plaats te geven. Je blijft je leven lang weduwe of weduwnaar maar dat zegt niet dat er geen plaats is voor nieuw geluk in welke vorm dan ook in de rest van jouw leven. Je hebt het geaccepteerd en je leert er mee te leven.
Je ziet in dat de nieuwe werkelijkheid onomkeerbaar is, en dat er niets anders opzit deze te aanvaarden. Je krijgt de controle over jouw leven geleidelijk aan weer terug. De zaken zijn weer op orde en er ontstaat weer ruimte voor jezelf. Langzaam krijgt het leven weer zin en is er die welkome nieuwe balans. Opvallend hier is dat je het gevoel krijgt dat jouw eigen leven weer zin heeft en zijn eigen vorm krijgt. Je beseft dat je je niet schuldig hoeft te voelen. Je mag genieten van het leven, van de tijd die jou zelf rest.
Vaak zijn er dan de gedachten van mijn geliefde partner zou niet anders hebben gewild. Het is goed dat ik van het leven weer iets weet te maken. Fijn om het leven weer op de rit te krijgen, zo moet het ook.
En vaak ook het verontschuldigde: “Ook ik mag best weer eens lachen en gelukkig zijn.” Er komt meer en meer een berusting in het lot maar tevens ook een besef dat het leven er is om geleefd te worden. En daar is niets mis mee.
Het hernieuwde gevoel van levenslust is een belangrijk moment. Fijn wanneer er weer ruimte is om activiteiten op te pakken of nieuwe dingen te gaan ondernemen. Er komt voor vele lotgenoten een hernieuwde focus op de toekomst. Inclusief de dromen en ook het besef dat het alleen zijn ook niet geheel onplezierig is en een hernieuwde vrijheid geeft. Het is ook alom een bekend gegeven dat er, ongeacht de leeftijd, er weer ruimte ontstaat voor nieuwe vriendschappen en eventuele ontluikende liefdes.
Het is fijn te beseffen dat je verder kan gaan zonder het verleden te vergeten, je hebt het verlies een plaats gegeven. Je overleden partner zal altijd een plaats in je hart behouden. Maar het hoeft je niet te weerhouden door te gaan. Je hoeft het allemaal niet alleen te doen en je mag best open staan voor het avontuur dat leven heet.
Wat dit betekent: je begint langzaam een manier te vinden om verder te gaan, terwijl je het verlies een plek geeft.
Aanbeveling: gebruik deze fase om nieuwe doelen te stellen en interesses op te pakken. Onze tools voor sociale verbinding en bijvoorbeeld carrière ontwikkeling kunnen je hierbij ondersteunen bij het bouwen van een nieuwe toekomst. Dit kan ook een verhuizing betekenen, het najagen van een droom of bijvoorbeeld het beginnen van een studie om de switch op de arbeidsmarkt te realiseren.
Wij staan voor je klaar met een luisterend oor en deskundig advies.
Het is belangrijk je te realiseren dat deze bovenstaande fasen van rouw slechts beknopt zijn beschreven en dat deze voor ieder van ons anders verlopen. Er zijn individuele verschillen: niet iedereen doorloopt alle fasen, en ze verlopen ook niet altijd in deze volgorde.
Sommige mensen worden door de verschillende fasen van rouw geslingerd en je hoort ook vaak van ervaren weduwen en weduwnaars dat de rouw ook na vele jaren plotsklaps zomaar ineens weer terugkomt.
Veelal op een onverwachts moment en vaak getriggerd door iets klein dat zonder directe aanleiding ineens aan de overleden geliefde herinnert. Maar daar is niets mis mee, dat is juist mooi.
Astrid
Team Widows & Widowers wenst iedereen een goede gezondheid, wijsheid en geluk in het jaar dat voor ons ligt.
Na de donkere dagen in december volgt de warme kerstperiode waar herinneringen samensmelten met de nieuwe realiteit. Het blijven dagen van vrolijkheid, van gemengde gevoelens en het besef dat de dagen van weleer niet meer terugkomen.
Toch geeft het mij ook iets bemoedigends. Om vooral door te gaan en de gezelligheid te genieten van hen die dicht bij mij staan. Aandacht te geven aan hen die er voor me zijn ook in de minder vrolijke dagen die de periode na het overlijden van mijn lief hebben gekend. Het gemis is er beslist niet minder om geworden.
Maar het besef om samen met mijn lieve dochter, mijn dierbaren en mijn familieleden het kerstfeest te vieren is dit jaar sterker dan de jaren daarvoor. Wellicht omdat ze eindexamen doet en ze volgend jaar mogelijk haar vleugels uitslaat. Ze weet nog niet precies wat haar studiekeuze zal zijn, maar de kans is groot dat ze, zoals velen, toch het huis zal verlaten. Een nieuwe tijd, zal voor haar en voor mij aanbreken.
Haar verwachtingen over de toekomstige avonturen zijn een heerlijke vrolijke noot in onze gesprekken. Zo fijn dat voor haar de zon weer is gaan schijnen na de dood van haar vader. Een gebeurtenis die haar leven heeft getekend en ongetwijfeld een zware last is in haar rugzak die ze draagt. Gelukkig voor mij begint de studie pas in september. Dus we hebben nog even tijd om er aan te wennen. Wel zie ik er heel eerlijk gezegd best tegenop. Dan is het huis ineens leeg en zal het zogenoemde empty nest syndroom mij beslist raken.
Dus tot die tijd ben ik nog meer dan anders bewust van de gezelligheid van haar gezelschap.
Daarom zoveel mogelijk genieten van de tijd die ons gegeven is om te delen met hen die ons lief zijn. Dus zonder geforceerd te zijn zal ik er mooie kerstdagen van maken.
Maar het is ook tijd voor reflectie en vooral voor een positief ingesteld mens zoals ik ben, om me op de toekomst te richten. Wat zal 2025 allemaal brengen? Blijven we gezond, zal het geluk ons weer toelachen, zijn er successen op het gebied van werk en vooral; zal er in het nieuwe jaar een nieuwe liefde op mijn pad komen? Sta ik daar voor open? Na ruim 4 jaar weduwe denk ik er weleens over na.
We zullen zien wat het jaar zal brengen en in welke fase van mijn rouw ik ben om er echt voor open te staan. Het is soms zo romantisch en gedragen om in de mooie en liefdevolle herinneringen terug te gaan en daarmee te leven, wetende dat de vervlogen tijden nooit meer terugkomen. Maar het gevoel van liefde blijft aanwezig.
Anderzijds is er dan de realisatie van de harde werkelijkheid en dan zijn de tranen terug. Gelukkig ben ik in deze niet de enige en is daar het besef dat wij als lotgenoten meer met elkaar delen dan we ons beseffen. Soms is het naast het bespreken van de praktische zaken gewoon fijn te weten dat deze gevoelens zo herkenbaar zijn.
Dat je er gewoon over kunt praten en je er niet voor hoeft te schamen. Sterker nog het is fijn om bemoedigend toegesproken te worden zodat je gewoon over de courage beschikt het leven weer te omarmen. Of dat nu de schouders eronder zetten betekent om door te gaan, of de moed weet te vatten om de telefoon ter hand te nemen en te bellen met die goede bekende, die aardige vriendin of sympathieke vriend. Hoe dan ook, ik weet dat het tijd is om te leven en dat ook ik er echt wat mee moet gaan doen.
Dus 2025 gaat ook voor mij een jaar zijn van goede voornemens en invulling geven aan de avonturen die komen gaan en wie weet wat er allemaal verder in de sterren staat.
Voor Widows & Widowers zal het nieuwe jaar ook veel in petto hebben. De dromen zijn goed uitgewerkte plannen geworden en zoals me ooit is verteld, wanneer je de plannen goed weet uit te voeren worden dromen waar.
Daar gaan we voor en dus gaan we met een positief gemoed een nieuwe fase in met Widows & Widowers. Het gaat allemaal een tikkeltje professioneler worden. We hebben een steeds grotere groep nieuwsbrieflezers, de app zal ook meer weduwe en weduwnaars aanspreken en van toegevoegde waarde zijn. We zien dat we meer betalende abonnees krijgen en we verwachten dat die stijgende trend doorgaat. Zo kunnen we een levendige community realiseren waar we ons thuis kunnen voelen en we terecht kunnen met onze zeer reële en soms ongemakkelijke vragen. Om zo antwoorden te krijgen op bijzonder reële vraagstukken of problemen waar men als achtergebleven partner of nabestaande nu eenmaal mee zit.
De app is getest en is binnenkort te downloaden in de AppStore. Hoe spannend is dat! In de volgende Nieuwsbrief kun je via een QR code de app downloaden en er zullen meer aankondigen zijn van evenementen, zowel jaarlijks terugkerende grote evenementen als ook gezellige en sterk inhoudelijke onderonsjes.
Zoals “ H’app’y 2025’ waar we 30 januari naast een glaasje en de goede voornemens stil staan bij de impact van rouw en onze app presenteren, 14 februari genieten we van een Valentijns lunch met lotgenoten en verwelkomen we een mysterie guest. Op 23 juni is het ieder jaar weer International Widow’s Day. Wij komen dan met een vol programma over meer praktische zaken op het gebied van financiën en planning, werk en rouw.
Zoals bij alle evenementen die wij organiseren zijn naast inhoud en herkenning, ook gezelligheid en verbinding belangrijke componenten voor het succes. Wij vertrouwen erop dat jullie nieuwsgierig zijn en ook in grote getale op onze uitnodiging in zullen gaan en komen. De kosten proberen we betaalbaar te houden; €59,95 voor nieuwkomers en daarmee ben je als deelnemer direct een jaar lid en geniet je van de voordelen. Voor weduwe en weduwnaars die al lid zijn, zal deelname aan deze evenementen gereduceerd worden met €20 tot €39,95.
In 2025 zijn we voornemens om weer de Nijmeegse Vierdaagse te lopen. De data van 2025 zijn bekend. Van dinsdag 12 tot vrijdag 18 juli lopen we als groep de Nijmeegse Vierdaagse mee! Heb je het voornemen om sportief te zijn, jezelf doelen te stellen of een onvergetelijke ervaring te beleven, laat het ons weten! Op uiterlijk 4 februari hebben we graag de lijst van onze deelnemers compleet, zodat ik ons als groep kan aanmelden.
Hoe sterk zal dat zijn wanneer we met onze community een team vormen.
Uit eigen ervaring weet ik dat het prima te doen is, mits je goed traint. Samen trainen maakt het verschil en één ding is zeker; met steun van elkaar gaat het ons lukken om de eindstreep te halen. Wanneer de deelnemers bekend zijn schrijven we ons als groep in. Trainingsschema’s volgen op de website, in de app en de nieuwsbrief.
Het trainen kost tijd en dat doe je zelf, maar om elkaar te leren kennen zullen we één keer per maand samen een stevige wandeling maken ter voorbereiding aan de 4x40 kilometer. Voor de donkere decemberdagen verheugen we ons op het jaarlijks terugkerende Donkere December Dagen Diner op 12 december en de grote Kerstlunch op 19 december 2025.
Goed om met elkaar die dagen in gezelligheid door te brengen, van elkaar te leren en het glas te heffen op tijden van toen maar vooral ook om uit te kijken naar wat de toekomst voor een ieder van ons in petto heeft.
Daarnaast blijven we de intieme events organiseren die je terug kunt vinden in het programma. Zoals een wandeling met een rouw coach, een evenement als ‘schrijf het van je af’, een kookles, of hulp bij financiële planning door een geaccrediteerde professional. En wellicht bij voldoende belangstelling organiseren we een stedentrip in september of een korte skivakantie.
Alle evenementen zijn met een spreker, een deskundige op het onderwerp en gericht om kennis op te doen en eventueel te delen. Naast verbinding en gezelligheid.
Geniet van een fijn 2025, samen met de gekoesterde en dierbare herinneringen maar vergeet vooral geen nieuwe te maken.
Tot in het nieuwe jaar!
Astrid
In seizoen 4 van WidowTalk duiken we direct in een emotioneel, maar ontzettend belangrijk thema: het levensverhaal van jouw dierbare bij een uitvaart.
In deze aflevering praat ik met Eva Brouwer, een bevlogen spreker en coach van Pak je Podium, over het verlies van een geliefde. Hoe ga je om met het verdriet, terwijl je ook de verantwoordelijkheid hebt om een uitvaartceremonie te organiseren? En hoe zorg je ervoor dat je tijdens zo'n emotioneel moment je verhaal kunt vertellen, zonder jezelf te verliezen?
Eva deelt haar eigen ervaringen en inzichten over het proces – van het gevoel dat je iets wilt zeggen, tot de keuze of je zelf wilt spreken, het deelt met familie, of juist een professionele spreker inschakelt.
Uiteindelijk draait het erom dat je met een goed gevoel kunt terugkijken, dat je voelt dat het leven van jouw dierbare recht is gedaan. Dat er ruimte was voor zowel herkenning als verrassing, en misschien zelfs een lach.
We bespreken hoe zo'n persoonlijke en eerlijke ceremonie, die alle mooie én rauwe kanten van het leven toont, later nog troost kan bieden. Eva’s verhaal biedt inspiratie en tips voor iedereen die de uitvaartceremonie wil zien als een oprechte en betekenisvolle viering van het leven.
Luister mee naar deze waardevolle aflevering van WidowTalk! Vergeet je niet te abonneren, zodat je geen moment mist, en laat een review achter – het helpt ons om anderen te bereiken die hier ook steun uit kunnen halen. Deel WidowTalk met mensen die deze aflevering kunnen waarderen en zich gesteund voelen in een moeilijke tijd.
Seizoen 4 aflevering 1 van WidowTalk: ‘Het levensverhaal op de uitvaart van jouw dierbare'.
Ga hier naar aflevering 1 van seizoen 4
Met WidowTalk maken we podcast afleveringen waarin we met elkaar over onze ervaringen praten of relevante partijen en dienstverleners interviewen.
Wil je geen aflevering missen, klik dan op volgen in de app waarmee je WidowTalk luistert.
Heb je een suggestie? Laat het ons weten via: vanheumen.astrid@gmail.com
Laat vooral een review of beoordeling achter, we zijn benieuwd naar je mening!
Soms valt het me wel zwaar alles in mijn eentje te doen. Al helemaal wanneer je er op uit wilt trekken in het weekend als anderen met hun familie iets gezelligs ondernemen. De drempel is hoog om op pad te gaan. Alleen is zo alleen. Met wie deel je jouw ervaringen en hoe leer je van anderen en vooral hoe doorbreek ik de routine van eenzaamheid.
Gelukkig heb ik mijn dierbare vriendinnen die mij toch af en toe streng toespreken om vooral niet thuis te blijven. Hoewel het soms het heel aantrekkelijk is om op de bank me over te geven aan de zoveelste serie bingewatchen.
Het nadeel is dat niemand het aan je ziet. Het weduwschap is niet zichtbaar en zelden makkelijk te bespreken met een ander zonder de medelijden kaart toe bedeeld te krijgen.
Hoe belangrijk is het om elkaar te vinden op het moment dat je even je verhaal kwijt wil of gewoon iets leuks wilt doen. Een interessant gesprek over ik weet niet wat, het leven is tenslotte een feestje.
En het is o zo jammer dat mijn lief dat niet meer met me kan delen, dat ontken ik niet. Maar niets houd mij tegen om het leven weer te omarmen en toch zijn er al die onzichtbare opgeworpen drempels waar je als weduwe of weduwnaar overheen moet stappen om uit de waan van de dag te treden.
De door je zelf opgedragen opdrachten het leven weer gewoon te laten doorgaan is denk ik voor velen van ons herkenbaar. Het gaat ons vooral om de routine terug te vinden, een poging om alles hetzelfde te laten zoals voor het verlies.
Bijvoorbeeld alles op alles zetten om de kinderen weer in alle rust naar school te laten gaan, zorgen dat het huis vol eten is en het boodschappen doen als een uitje te beschouwen. Vriendelijk lachend en bevestigend knikken dat alles wel weer goed gaat. Vooral bevestigen dat je het allemaal wel aan kan. De schouders zijn tenslotte sterk. We blijven nuchter in het leven staan, zo zijn we tenslotte opgevoed.
Maar dan komen we weer thuis in dat lege huis, de stilte valt compleet op je. Voor een ander is het lekker rustig, voor jou een ware beproeving.
Maar ook een uitdaging om iedere keer weer een betere ik te worden, en een positief lichtpuntje te vinden om weer verder te gaan. En daarvoor is het belangrijk om onder de mensen te zijn. Het is uitdagend jezelf keer op keer toe te spreken om die stap te maken en anderen te spreken en te ontmoeten. Geef jezelf die kans en je zult merken dat het steeds gemakkelijker wordt.
Als er beweging is gaan er dingen gebeuren en voor je het weet zit je aan de koffie met nieuwe vrienden en vriendinnen.
Ga naar buiten, naar de sportschool, leer een nieuwe taal, daag jezelf uit, bel mensen op en maak een afspraak. Ga er op uit. Als je praat met lotgenoten zul je zien dat veel van jouw nieuwe werkelijkheid gedeeld wordt met anderen. Je staat er echt niet alleen voor. Er is zoveel kennis en ervaring die gedeeld kan worden.
Kom in beweging, stel twee of drie doelen per dag die je echt gedaan moet hebben. Hoe klein ook, als je het van je lijstje af kunt vinken geeft dat veel voldoening. Kun je trots zijn op jezelf.
Koop een extra kaartje voor het theater of de film en neem iemand mee. Dat kan gezellig zijn. Maar belangrijker, neem het jezelf ook niet kwalijk als het even tegenzit, verval niet in de slachtofferrol waar de omgeving je wellicht nog steeds in ziet. Pak het leven op. Doorbreek jou routine, creëer nieuwe en stel jezelf haalbare doelen.
Je zult zien dat daartoe je mood veranderd en je makkelijker de rug kunt rechten als dat nodig is. Uiteindelijk ben je het zelf die al die verantwoordelijkheden het hoofd zal moeten bieden.
Vanuit de psychologie is gebleken dat wij mensen ons alleen prima kunnen vermaken maar dat eenzaamheid veel sneller in je leven een vorm krijgt als je je terugtrek in je veilige domein, je thuis en vaste routines.
Zoek elkaar op, vind connectie bij lotgenoten, breek met negatieve fibes en zoek de positieve energie op. Niemand hoeft het alleen te doen. Wanneer je om hulp vraagt, zul je verrast staan vanuit welke hoek deze komt.
Zo ben ik de laatste weken zelf weer op pad geweest, heb me kunnen laven aan de verhalen van anderen en me kunnen oppeppen met de positieve energie van inspirerende vrouwen die het beste met mij voorhebben zonder er direct een voordeel mee te doen. Gewoon omdat ze geloven in mijn journey, het me gunnen en vertrouwen op een goede toekomst met veel vrolijkheid.
Seizoen 3 aflevering 13 van WidowTalk: ‘Na 3 jaar kun je de wereld toch wel weer aan?'
Ga hier naar de 13e aflevering van seizoen 3
Vergeet je niet te abonneren op WidowTalk, zodat je geen aflevering mist. Wil je de moeite nemen een review en beoordeling achter te laten?
Met WidowTalk maken we podcast afleveringen waarin we met elkaar over onze ervaringen praten of relevante partijen en dienstverleners interviewen.
Wil je geen aflevering missen, klik dan op volgen in de app waarmee je WidowTalk luistert.
Heb je een suggestie? Laat het ons weten via: vanheumen.astrid@gmail.com
Laat vooral een review of beoordeling achter, we zijn benieuwd naar je mening!
Hiep, hiep, hoera! Wow, mijn dochter is inmiddels 18 jaar. Wat een emoties, wat een tranen maar ook wat een vreugde om de vrijheid te hebben de wereld open tegemoet te kunnen treden om wat van het leven te gaan maken. Maar ook de stress! Want wat een veranderingen allemaal. Hoe gaan we die jongvolwassenen begeleiden als bezorgde ouder. Met wie overleg ik? Wat te doen na het eindexamen, welke studie gaat het worden?
Wat doe je als ouder, die er helemaal alleen voor staat, met al die vragen. Niet alleen al die vragen over wat er geregeld moet worden. Ook de vragen of het allemaal wel goed gaat met je kind. Ze krijgen ineens zoveel verantwoordelijkheden en ze hebben met het verlies in hun leven al zo veel extra op hun bordje. Herkenbaar?
Vragen die bij mij over de keukentafel vliegen of in staccato in de app even worden gesteld. De emotionele en bevlogen discussies over welke studie dan toch de voorkeur heeft. De onzekerheden van de ‘boze buitenwereld’ die eigenlijk toch ook aantrekkelijk is. Het avontuur lonkt…. Meestal denk ik dan ‘Ach het zal allemaal wel niet zo’n vaart lopen’ … en nu is ze ineens 18 en is het allemaal heel realistisch.
Vragen, vragen en nog eens vragen. Ben ik nog op tijd om me in te schrijven voor mijn studie? Maar hoe kan dat nu, ik weet toch nog niet wat en waar ik wil gaan studeren? Welke stad is eigenlijk de leukste studentenstad? Is er een leuk studentenhuis en moet ik dan gaan hospiteren voor een kamer? Kan ik dat wel? Nieuwe vrienden, hoe dan? Lid worden? Hoe ga ik dat dan allemaal betalen? Heb er eigenlijk helemaal geen zin in. Is het dan een idee om een tussenjaar te nemen? Weet niet eens of ik mijn eindexamen wel ga halen?
In jouw tijd was het allemaal veel gemakkelijker. De wereld zit nu zo anders in elkaar? Waarom komt er zoveel op me af. Trouwens, ik mag stemmen, dus ik weet echt wel waar ik het over heb! Ik bepaal echt zelf wel of en hoeveel alcohol ik wil drinken. Trouwens, jij zou ook eens naar zo’n festival moeten gaan, jaaahaa, een dansfeest. 
Zou echt goed voor je zijn en weet je, neem dan ook een pil. Ben je ook weer eens gelukkig. Doe normaal, ja, ik weet het …. ik ken je kritiek en ik ben voorzichtig. Misschien is het nieuw voor je, maar ik mag doen wat ik wil, het is mijn lijf, mijn leven, ik heb zelfbeschikkingsrecht.
Dat hebben we gevierd, helaas, heel anders dan we ons hadden voorgesteld. Maar zoals we de laatste jaren zijn gewend, we hebben fijne herinneringen weten te maken – en petit comité. Dat hebben we ons goed eigen gemaakt.
Je inkomen gaat er op achteruit. Nabestaande pensioenuitkering verandert en deels kan het, hoewel dat varieert, stoppen. Wat een strop! Ook omdat het nabestaande pensioen al helemaal geen vetpot is.
Hoe dan? Hoe ga ik en menig ander het financieel redden? Wat kan ik doen. Wat zijn mijn rechten, wie kan ik benaderen om te weten waar ik recht op heb als weduwe. Lotgenoten zijn fijn om het gesprek mee aan te gaan. Om kennis en ervaringen te delen. Altijd goed om even ruggenspraak te hebben met elkaar. Stap over die drempel.
Een kleine greep waar naast de vragen over studie en het leven waar de 18-jarige mee te maken krijgt is bijvoorbeeld de aanvraag van een eigen zorgverzekering, de zorgtoeslag, een DigiD aanmaken als ze dat nog niet hebben, ook voor hen verandert het nabestaande pensioen, ze doen er wijs aan zich in te schrijven voor een sociale huurwoning – just in case dit over een aantal jaren nodig is.
Hebben ze een bijbaantje, vraag dan de belasting terug. 18-jarigen kunnen een tegemoetkoming scholieren of studentenfinanciering aanvragen bij DUO. Maar ze moeten er wel even voor gaan zitten om de boel te regelen en dat is tijdrovend en valt beslist niet mee. Heel eerlijk, idealiter hadden ze dat al moeten doen voor hun 18e.
Maar dat kan morgen. Nu nog even nagenieten van de fijne 18e verjaardag. Een dag die ondanks het gemis en het besef dat op alle belangrijke momenten in het leven dit zo zal blijven, een prachtige herinnering is geworden. Een afsluiting van een periode, een afscheid van een jeugd waarvan de mooie momenten gekoesterd zullen worden naarmate de jaren vorderen. Een jeugd waarbij helaas het overlijden van mijn partner een schaduw heeft geworpen en mijn dochter minder zorgeloos kon zijn dan wij als ouders hadden gehoopt en gewild.
Met hulp van mijn lieve ouders en mijn zus, haar vriendje en haar dierbare vrienden en vriendinnen hebben we met elkaar haar verjaardag liefdevol, zowel bezonnen en vol vrolijkheid gevierd. Een feestje waar haar lieve vader best van genoten zou hebben. In ons hart is hij toch van de partij geweest. En hij zal vol trots en met een hart overstromend van liefde hebben gevierd dat ons lieve kleine meisje nu is uitgegroeid tot een prachtige, sterke en gevoelige jonge vrouw die het leven met beide handen aangrijpt en het avontuur vol goede moed en jeugdige verlangens tegemoet treedt.
Je wordt binnenkort 18 jaar, hoera! Er gaan dan wat zaken veranderen. Zo ben je vanaf je 18e financieel verantwoordelijk. En je moet bijvoorbeeld een zorgverzekering afsluiten. Via onderstaande link van de Rijksoverheid vind je alle informatie, niet alleen voor jou als 18-jarige maar ook voor je ouders.
Seizoen 3 aflevering 12 van WidowTalk: ‘Na 3 jaar kun je de wereld toch wel weer aan?'
Ga hier naar de 12e aflevering van seizoen 3
Vergeet je niet te abonneren op WidowTalk, zodat je geen aflevering mist. Wil je de moeite nemen een review en beoordeling achter te laten?
Met WidowTalk maken we podcast afleveringen waarin we met elkaar over onze ervaringen praten of relevante partijen en dienstverleners interviewen.
Wil je geen aflevering missen, klik dan op volgen in de app waarmee je WidowTalk luistert.
Heb je een suggestie? Laat het ons weten via: vanheumen.astrid@gmail.com
Laat vooral een review of beoordeling achter, we zijn benieuwd naar je mening!
De W…. van het eindeloos wakker liggen….
De G van Goedemorgen geldzorgen…
De A van Actie
Wakker liggen we allemaal wel eens. Wat is de reden? Waarom liggen weduwen en weduwnaars meer dan anderen nachtenlang te draaien in hun bed? Week in week uit kruipen de nachtelijke uren voorbij en zien vele lotgenoten van ons het weer dag worden, terwijl dan net de slaap haar intrede wil doen.
Zo vergaat het mij persoonlijk ook al zo’n ruim 4 jaar. Vaak ga ik al veel te laat naar bed omdat de onrust hoogtij viert. Wanneer ik dan meestal moe het licht uitdoe, komen de gedachten, de lijstjes, de vragen, de “spinnerinnen” etc.
Slaapgebrek en slecht kunnen slapen horen bij rouw, is mij verteld. Maar dat het ook voor mij zou gelden, daar heb ik even geen rekening mee gehouden. Het is een normaal verschijnsel dat veel voorkomt bij verlies.
Allereerst is de lege plek in het grote bed voor velen van ons confronterend. Dan is er onze gemoedsrust, die veelal gepaard gaat met intense emoties en met verdriet. De befaamde ups en met name de downs houden ons klaar- en klaarwakker.
Zo in het begin van het weduwschap is het allemaal heel duidelijk, te verklaren en beslist ook herkenbaar. Je wordt die dagen geleefd door de waan van het moment. Het onbekende gevoel van rouw dat je volledig overvalt, de onwerkelijkheid van de nieuwe realiteit, de drukte en de stress die een uitvaart met zich meebrengt. Zoals het in gedachten nalopen van de ‘ToDo lijstjes’. Heb ik de juiste mensen bericht, ben ik niemand vergeten? De ‘doe ik het allemaal wel goed-vraag’ is hier vaak debet aan en die komt keer op keer, nacht in nacht uit, ook ver na het afscheid, steeds opnieuw terug.
Daarna volgt er de verschrikkelijke leegte, de zogenoemde ’stilte na de stoet’.
Het is voor eenieder die er was een moment van afscheid, maar voor de directe nabestaande is daar het moment dat het verlies intrede doet, het moment van besef dat de nieuwe werkelijkheid echt begint.
De stilte, de vragen, hoe verder met de kinderen? Hoe gaan die om met het verlies en het verdriet? Wat doet dat met mij en hoe ga ik er mee om? Daarbij komen al die andere dingen die geregeld moeten worden. Hoe doe ik dat met de financiën? Hoe krijg ik overzicht en de controle weer terug? Kan ik mijn huidige leventje nog wel volhouden? Hoe ga ik het allemaal betalen?
De voor velen vaak gevreesde administratie, waar kan ik de benodigde documenten vinden? Zijn er onverwachte verrassingen? Hoe zit het nu echt met de financiën? Hoe zit het met de erfbelasting? Kan ik nog wel in het huis blijven wonen? Misschien wel op papier maar niet meer financieel?
Hoe nu verder met mijn werkende leven? Is een carrière switch noodzakelijk, gezien de leeftijd van de kinderen? Wil of moet ik t.z.t. weer aan het werk?
En dan is er die afschuwelijke leegte, ondanks mijn vele vrienden en vriendinnen, hoe verschrikkelijk en hoe moeilijk is het om de eenzaamheid die te her- maar ook te erkennen!
Bah, wat is het complex en ingewikkeld allemaal. Ik heb er eigenlijk geen zin in, maar ik kan er niet van weglopen. Het is een moment om te doorleven, alleen dan kan ik verder.
Goedemorgen geldzorgen. Duidelijkheid brengt vaak rust. Hoe verkrijg je die duidelijkheid omdat de administratie vaak niet aan de verwachtingen voldoet en er vaak onverwachte verrassingen zijn op financieel gebied. Niet iedereen is even eerlijk over de financiën tegen zijn partner.
Want verrassingen zijn er vaak voor de nabestaanden. Wanneer er geen uitvaartverzekering is, zijn de kosten van een uitvaart aanzienlijk. Vaak is er geen testament en wanneer het er wel is, is zo’n laatste wil niet altijd even vriendelijk voor de directe partner of nabestaanden.
Bij samengestelde gezinnen is de verdeling van de nalatenschap vaak een ingewikkeld en veelal emotioneel gebeuren. Waarbij de gemoedstoestand van de betrokkenen, ondanks alle goede voornemens, maar al te vaak door rouw en verdriet worden beïnvloed. Dit kan onverwachte en onomkeerbare beslissingen in de hand werken. Met vaak jarenlang onbegrip en langdurige conflicten tussen familieleden tot gevolg. Dit vaak tot grote spijt van eenieder, maar dan is het kwaad al geschied.
Dat kan ook worden voorkomen en wanneer nodig opgelost, door een goed gesprek, begeleiding en coaching van betrouwbare en deskundige gesprekspartners op diverse vakgebieden. Variërend van rouw-coaching, familie opstellingen tot juridisch of financieel advies. Blijf er niet mee zitten, wees wijs en zoek hulp.
Grootste bron van zorg en het nachtelijk gepieker is het verlies van inkomen.
Dit heeft directe gevolgen voor het dagelijkse leven en vooral weduwen hebben hier vaak mee te maken. Veelal omdat ze zelf geen toereikend inkomen of vermogen hebben om de lasten alleen te dragen.
Het nabestaandepensioen is vaak slecht 70% van het totaal opgebouwde pensioen, kinderen ontvangen slechts 14% van dat bedrag. Pensioenregelingen verschillen van elkaar, bijvoorbeeld, wanneer er van werkgever is gewisseld door je partner of bij baanverlies het nabestaandenpensioen kan vervallen. Daar is vaak geen rekening mee gehouden.
Met de nieuwe pensioenwet zijn de regels voor iedereen hetzelfde. Dan heeft de nabestaande alleen recht op een nabestaande pensioen als de overleden partner op het moment van overlijden in dienst was en deelnam aan een pensioenregeling.
Kinderen van een overleden ouder hebben vaak ook recht op een uitkering van de pensioenuitvoerder. Dit is het wezenpensioen. De voorwaarden verschillen per pensioenregeling. In veel pensioenregelingen stopt de uitkering als het kind 18 of 21 jaar wordt. Wanneer beide ouders zijn overleden heeft ieder kind recht op een ANW-uitkering van de overheid. Bij de nieuwe pensioenwet zijn de regels rond het wezenpensioen duidelijker. Valt jouw pensioen al onder het nieuwe stelsel dan is het maximum uitgekeerde bedrag hoger, ongeveer 20% van het salaris van de overleden ouder en is er een vaste eindleeftijd van 25 jaar.
Wat mensen echt wakker houdt zijn geldzorgen. Het leven is duurder geworden en de vraag is of ze alles nog kunnen blijven betalen. Het nabestaande pensioen blijkt vaak toch niet toereikend en op een gegeven moment zijn de spaargelden ook op. De woonlasten worden zwaarder en de vraag om te blijven wonen sluimert met name in de nacht?
Wie helpt mij bij het hypotheekvraagstuk? Wie kan mij helpen een budget op te stellen, waar kan ik bezuinigen, hoe kan ik het leven betaalbaar houden? Ook komt er vaak de vraag, met name voor de jongere lotgenoten onder ons, hoe kom ik er weer boven op, hoe kom ik weer aan het werk? Wie gaat mij helpen? Wat kan ik eigenlijk nog? Hoe kom ik als herintredende vrouw terug in het werkproces? Of voor de werkende onder ons zal een andere baan of carrière switch uitkomst bieden?
Actie, kijk het monster in de bek en zoek oplossingen voor je probleem. Vaak is het verleidelijk om op de bank te blijven zitten en zoals ik dat noem te “struisvogelen”
Doe dat even, maar niet te lang. Het helpt je niet en je komt steeds moeilijker van die bank af! Vraag om hulp! Praat erover met lotgenoten, deel je ervaringen en leer van die ander. De problemen zijn anders maar toch het is universeel. Wees lief voor jezelf en sta op. Ga van die bank af, wees niet eigenwijs. Ga op zoek naar de oplossing en weet dat je er niet alleen voor staat. Je moet het uiteindelijk wel zelf doen, maar hulp is dichtbij: “we are just a phone call’ away”
Hoe dan ook zorg dat je goed slaapt. Een uitgerust mens kan de wereld aan. We weten allemaal dat een goede nachtrust van het grootste belang is voor de gezondheid van lijf en geest. Het is goed voor je humeur, je omgeving, je weerbaarheid en geeft je rust om eens goed na te denken hoe het leven weer onder controle te krijgen. En wanneer er meer inzicht in financiële zaken is, is er ook logische wijs weer uitzicht op een toekomst. Dan kom je uit de overlevingsstand en krijgt het leven vanzelf weer kleur. Zo kun je de toekomst weer tegemoet treden en lacht het leven je voor je het weet weer stoutmoedig toe.
Een paar tips voor een goede nachtrust:
Wij adviseren om de realiteit niet uit de weg te gaan.
Praat met mensen die je liefhebt en vrienden die je dierbaar zijn. Wacht niet tot zij bellen. Neem het initiatief. Je zult verstelt staan hoe blij ze zijn iets van je te horen.
Dan hoef je hier niet meer over te piekeren.
Probeer voor het slapen gaan de problemen te herkennen, schrijf ze op. Bedenk een mogelijke oplossing of iemand die je erbij kan helpen en schrijf dit op. De volgende dag kan je er dan mee aan de slag.
Als je echt niet kan slapen, blijf dan niet in bed. Ga iets doen dat je ontspant, bijvoorbeeld een boekje lezen, een glas warme melk drinken of schrijf op wat je bezighoudt, schrijf het van je af! Ga daarna dan weer naar bed om rustig de slaap te vatten.
En uiteraard alle tips die we feitelijk al weten:
Geen activiteiten op elektronische apparaten vlak voor het slapen, is echt beter voor de nachtrust.
Drink niet te veel koffie overdag en in de avond een kopje kruidenthee
Slaap in een koele kamer (16-17 graden) met voldoende ventilatie, schone lucht. Laat een raam open en verduister je ramen. In een te lichte kamer maak je meer waakhormonen aan en is de slaap vatten lastiger.
Ga relaxt naar bed, zorg voor ontspanning voor het slapen gaan, lees een boek of mediteer om je hoofd even helemaal leeg te maken. Een gemakkelijke manier om te mediteren is: probeer je volledig te focussen op je ademhaling. Wanneer je bewust ademhaalt en aan niets anders denkt, word je rustig.
Een actieve levensstijl helpt. Wanneer je overdag lekker beweegt of voldoende sport slaap je beter. Maar overdrijf het niet. Het is raadzaam om tot 2 uur voor het slapen niet te veel of te actief te sporten.
Na-zomeren zonder melancholie daar zou ik graag een of meerdere glazen op heffen.
Hoe fijn zou het zijn om de gemoedstoestand die zo kenmerkend is voor de periode die komen gaat, voor te zijn of op zijn minst te beheersen.
De mooie kleurrijke maar vaak sombere herfst. Waar er iedere dag weer een beetje meer afscheid genomen wordt van de zomer. De natuur maakt zich op voor het afscheid van de luchtige vrolijkheid, de blauwe luchten en de warme wind door je haren. Het genot van de gemakkelijke en gezellig aanvoelende warmte.
Hoe heerlijk is het om de zon op de huid te voelen, wetende dat je leeft, hoe fijn is dat. Goh wat mis ik mijn lief. De zomer is zo’n uitgelezen tijd om nieuwe herinneringen te maken, maar ook om het oude vertrouwde te koesteren en zo nu en dan met een enkeling te delen.
Gek blijf ik het vinden dat zo weinig mensen eens vragen hoe het echt met me gaat. Of spontaan, zo maar een leuke of bijzondere anekdote met me delen waarbij je partner hun goede vriend een rol in heeft gespeeld. Zo jammer dat herinneringen leven in gedachten en in het hart, maar zo zelden hardop worden gedeeld.
Hoewel we inmiddels vertrouwd zijn met het komen en gaan van de seizoenen overvalt de schoonheid van de herfst mij ieder jaar weer. Vreemd genoeg dit jaar meer dan voorgaande jaren. Op weg naar de winter, de door mij zo enerzijds favoriete maar ook gevreesde donkere maanden. Sinds het ‘vertrek’ van mijn man, is de winter weliswaar een gezellige periode vol dierbaren toch vooral moeilijk. Hoewel er nog weken te gaan zijn, maak ik me nu al druk, hoe ik dit jaar de feestdagen door ga komen.
Uiteraard met een lach en veel vrolijkheid wanneer ik onder de mensen ben. Maar het zijn juist die dagen, die uren wanneer al die anderen samenzijn en die ik vrees. De weemoed, het verlangen naar wat ooit was en de hoop dat er wellicht iemand op mijn pad zal komen die de leegte enigszins zou kunnen verdringen. Niet op te vullen, dat is niet wat ik vraag. Dat is ook niet wat ik wil. Want ik wil het verlies ook juist ervaren zodat ik me vooral niet schuldig hoef te voelen.
Maar ik verlang enorm naar dat gewone gedoetje, maar vooral ook naar dat beetje levenslustigheid. Ik wil het graag allemaal weer wat vrolijker. De lente terug laten keren, met al haar frivoliteiten en de optimistische kijk op al het moois, zoals de lentebries, de ontluikende bloem en het vrolijke gekwetter van de vogels.
Het is zo geruststellend dat je kan rekenen op de jaargetijden. Het is zo heerlijk dat je je er niet alleen naar kan kleden, maar er ook naar kan leven. Van seizoen, naar seizoen.
Maar even terug naar de herfst. Heel eerlijk, eigenlijk zou het mijn absolute favoriete jaargetijde moeten zijn. Veel belangrijke en mooie momenten hebben zich in mijn leven tijdens deze periode afgespeeld met als hoogtepunt de geboorte van onze lieve dochter. Zij wordt deze herfst alweer 18 jaar. Wow, wat is de tijd snel gegaan! En toch voel ik me een beetje verloren maar vooral melancholisch. Ik heb een onvervuld verlangen en weet ik dat verloren tijden niet meer terugkomen.
Ik denk dat het heel herkenbaar is en dat het alles te maken heeft met rouw. Dat gevoel van eenzaamheid, het allemaal alleen moeten doen. Toch, ondanks dat me ertegen verzet, heb ik een vorm van zelfmedelijden. Een onbeschrijfelijk gevoel van rouw, het overvalt me regelmatig en op de meest onverwachte momenten gedurende de vier jaar dat ik weduwe ben.
Ik wil en moet me ertegen wapenen omdat het me tegenhoudt. Ik maak er fouten door, ik laat steken vallen, mensen vinden me soms een beetje raar of begrijpen het echt niet. Het gaat toch goed met je. Geniet het leven, pak het weer op. En precies dat doe ik! Ik omarm het leven en heb besloten er het beste van te maken. Met respect voor het verleden, het leven tegemoet te treden.
Meer en meer besef dat het leven na vier jaar gewoon, ook voor mij verder gaat en dat rouw met de ondervonden hik-ups en de door mij zelf veroorzaakte vertragingsfactoren in het dagelijkse leven, de waan van de dag wel degelijk hebben beïnvloed. Ik zal toch moeten erkennen, dat ik op gezette tijden nog steeds lijd aan het fenomeen ‘Widow Brain.’
Zo, ik heb het gezegd. Geen excuus maar wel een verklaring voor mijn gedrag. Mijn gebrek aan moed of discipline. Mijn steeds terugkerende struisvogelgedrag. De post wegleggen voor een andere keer. Lachend wegkijken van de kleine klusjes en reparaties in huis…. Bah, wat is het soms lastig om weduwe te zijn.
Maar dan is er na een goede nachtrust weer de positieve ik die het leven en de vrijheid aangrijpt. Die wonderbaarlijk zelfstandig is en absoluut veel handiger dan ooit gedacht. Je kunt zo veel meer dan je weet. En als iets is gelukt geeft het zoveel voldoening.
Mooi dat ik dit nu echt weet te herkennen en ook durf te erkennen! Perfecte timing, ik weet me goed en veilig in te snoeren wanneer de rollercoaster aan emoties zich gedurende de wintermaanden weer vraagt in te stappen. Want instappen zal ik beslist weer doen omdat een toertje draaimolen, hoewel nostalgisch, wat mij betreft wel heel erg saai is.
En de nachten wanneer ik bezoek krijg van de spoken zoals ik ze noem, die me met enige regelmaat met herinneringen weten wakker te houden, heet ik sinds kort van harte welkom.
Het is ook goed om de uren te vullen denkende aan de mooie momenten. Gedurende de nachtelijke hersenroerselen weet ik inmiddels de extra tijd goed te benutten. Ik maak plannen om zo mijn dromen uit te laten komen.
Lieve mensen we gaan er met z’n allen echt iets moois van maken! Het leven is het waard geleefd te worden, het is tijd om de community van lotgenoten op te pakken en aan de slag te gaan.
