widows for widows merk
0
0.00 0 artikelen

Geen producten in de winkelwagen.

6 augustus 2023

Gescheiden? Nee, ik ben weduwe

Zomaar ineens word ik aangesproken door een bekende in mijn ‘home-town’, waar ik met mijn moeder even gezellig aan het winkelen was. Winkelen, zo kun je het eigenlijk niet noemen, een wandeling door de stad om weer eens even te landen in mijn geboortestreek.

We gingen er even samen op uit om een leuk badpak te vinden voor de opstaande vakantie. Want ja, de zon en de zee lonken.

En ineens is daar die oude bekende die me spontaan aanspreekt:

“Dat is lang geleden, hoe gaat het met je?”

“Goed, naar omstandigheden wel…”

“Nou je ziet er goed uit hoor!”

“Ach het gaat” zeg ik bescheiden

‘Ik hoorde dat je er alleen voor staat”

“Klopt”

“Vreselijk hoor, dat je in de steek bent gelaten”

“Ach het gaat wel weer, mijn dochter en ik zijn een hecht team”

“Je hoort het wel vaker”

“Ja, helaas”

“Doe niet zo mal. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Misschien binnenkort samen eens op stap? Just like in the old days? No worries, als gescheiden vrouw ligt een vrouw als jij best goed in de markt. Je hebt veel te bieden”

“Sorry maar ik ben niet gescheiden, ik ben weduwe, al bijna 3 jaar”

“…….. Stilte …. Een oorverdovende stilte…… nee … nee maar ik heb gehoord dat je drie jaar geleden in een vechtscheiding was beland. Sorry oooh …. Ja ik weet even niet wat ik moet zeggen, nou alsnog gecondoleerd dan maar.”

“Dank, en joh geeft niet hoor, er wordt tenslotte zoveel gekletst”

“…….. Sterkte, heel veel sterkte en hoe gaat het met je dochter? Sorry, is het al zo laat? Het spijt me maar ik moet er snel vandoor, ik heb nog een afspraak”

En weg was ze. Mijn moeder en mij achterlatend. Ik voelde me ineens zo leeg en vervreemd van de situatie. Mijn reactie naar mijn moeder was: “Nou dan kan ze nu het juiste verhaal het circuit inbrengen. Ze heeft tenslotte de informatie uit eerste hand.

Wow wat kwam dit onverwachts hard binnen. Veel harder dan je zou denken, veel harder dan normaal. Vreemd eigenlijk, je zou verwachten na bijna drie jaar dat je er toch aan gewend zou moeten raken. Je bent feitelijk al zo verweven met je nieuwe werkelijkheid. Je begint er in principe naar te leven en je voelt het als het nieuwe normaal. Het gemis is er en blijft, maar toch het verandert. De waan van de dag neemt het over. En dan ineens…. is het er weer. Keihard, de rouw. Ja die verschrikkelijke onvoorspelbare rouw. Rouw is rauw.

Naast die zorgvuldig opgebouwde rol die ik me in de afgelopen maanden, jaren heb eigengemaakt als alleenstaande vrouw, moeder, werkende en ondernemende vrouw, ben ik ineens weer keihard teruggegooid in de harde realiteit. Ik ben ‘Weduwe’.

Maar toch wat was dat nu…. ? Waarom voelde het zo ongemakkelijk en vreemd? Het was toch een vriendelijke ontmoeting, een alledaags beleefdheidsgesprekje. Niet “passive aggressive” wat ik ook wel eens heb meegemaakt.  Wat was het waarom het me zo raakte direct in mijn hart. Waarom was ik zo van slag? Het was niet omdat een bekende niet goed was ingelicht. Maar ik had ook niet de intentie het gesprek te kapen. Ik was verbijsterd over wat mensen kunnen zeggen. Maar eerlijk is het zo gek. Er zijn veel meer vrouwen gescheiden op mijn leeftijd dan weduwen. Dus is de aanname toch niet zo vreemd?

Was het dan toch de gedachte dat ik al drie jaar onderwerp van gesprek ben geweest en dan ook nog eens een roddel met de verkeerde boodschap? Waarom voelde het als een aanval op mijn persoon, mijn eigen identiteit? Waarom voelde ik alsof ik me moest verdedigen? Omdat mijn moeder erbij stond? Wilde ik haar het verdriet besparen? Wat maakte dat een vriendelijke inzet van conversatie plots zo ongemakkelijk werd? Is het de angst voor de dood, de onbeholpen- en onhandigheid hoe daar mee om te gaan. Was het haar onuitgesproken schaamte over al die foutieve informatie of misschien voelde ze mijn onzekerheid met de situatie, mijn gevecht mijn nieuw identiteit te aanvaarden.

We zijn een kopje koffie gaan drinken, mijn moeder en ik. Even een ‘bakkie troost’ , met wat lekkers dat dan weer wel.

Auteur: Astrid van Heumen,

Co-founder Widows & Widowers

Beheerder Customerscope

Op de hoogte blijven & van veel voordeel genieten?

Word lid voor € 59,00 per jaar

Lees ook

29 oktober 2024

Hoe is het om een weduw te zijn na 3 jaar? Met Astrid van Heumen

Deze aflevering ga ik met mijn vriendin en zakenpartner Astrid van Heumen in gesprek. We hebben het over het verlies van haar man. Wat dat met haar deed en de stappen die ze heeft gezet. Het verlies is groot en toch is er ook een gevoel van groei, omdat je gewoonweg wel verder moet.
24 oktober 2024

18e Verjaardag, wat nu?

Hiep, hiep, hoera! Wow, mijn dochter is inmiddels 18 jaar. Wat een emoties, wat een tranen maar ook wat een vreugde om de vrijheid te hebben de wereld open tegemoet te kunnen treden om wat van het leven te gaan maken. Maar ook de stress! Want wat een veranderingen allemaal. Hoe gaan we die jongvolwassenen begeleiden als bezorgde ouder. Met wie overleg ik? Wat te doen na het eindexamen, welke studie gaat het worden?
7 oktober 2024

Na 3 jaar kun je de wereld toch wel weer aan?

In deze aflevering ga ik in gesprek met mezelf, 3 jaar na het verlies van mijn partner. Wanneer verwacht je er weer bovenop te zijn? Na 1, 2, 3 jaar, of zelfs 10 jaar? Of blijft het altijd een korstje dat af en toe openhaalt, maar snel weer geneest?
1 2 3 23

Blijf op de hoogte van events, nieuws, voordeelacties en partnerdeals. 

widows for widows merk
Je partner overlijdt, hoe ga jij verder? Via contact met lotgenoten en in samenwerking met onze partners, bieden wij een luisterend oor en helpen wij problemen aan te pakken.

Gegevens

Widows for Widows B.V.
Herengracht 237 A
1016 BH Amsterdam
The Netherlands

NL67RABO0366729950
VAT No.: 8622.94.034.B.01
KvK: 81985746

Copyright ©2024 Widows for Widows B.V., all rights reserved. | Powered by Customerscope
menuchevron-down
linkedin facebook pinterest youtube rss twitter instagram facebook-blank rss-blank linkedin-blank pinterest youtube twitter instagram